چرا عمر هنرمندان کوتاه است؟ (2)
آيا هنرمندان کمتر عمر ميکنند؟
آيا ميتوان گفت عمر هنرمندان نسبت به بقيه اقشار جامعه کمتر است؟ آيا اين باور عمومي که يک هنرمند عمر کوتاهتري دارد، پايه و اساس علمي و درستي دارد؟ قبل از اينکه بخواهيم به دنبال پاسخ اين پرسش باشيم، شايد بهتر باشد چند علت از عواملي را که باعث زياد شدن عمر ميشود، نام ببريم. از مهمترين اين عوامل، سلامت بدن و نداشتن بيماري جسمي، سلامت روح و روان، ورزش، رژيم غذايي مناسب و تغذيه درست، دوري از مواد مخدر، سيگار و الکل، داشتن امنيت مالي، شغلي و رفاه، روابط عاطفي مناسب، آمادگي رواني کامل براي مقابله با مشکلات، دوري از عوامل استرسزا و اضطرابآور، ايمان و اعتقاد و داشتن سبک زندگي درست و سالم همراه با روحيه قوي است. حال ميخواهيم ببينيم در زندگي يک هنرمند، نسبت به بقيه مردم، چهقدر اين عوامل رعايت ميشود.
استفاده از ذهن؛ چند برابر ديگران
يک هنرمند در هر زمينهاي ( نقاشي، موسيقي، شاعري، بازيگري، کارگرداني و...) بايد داراي ذهني خلاق باشد و براي بقا در شغل و حرفه خود به اين خلاقيت نياز دارد. شايد يک هنرمند چند برابر يک شخص عادي از توان ذهني خود براي خلق يک اثر هنري استفاده کند. او هميشه بايد چيزي براي ارايه داشته باشد. خالي شدن فکر و ذهناش و توقف خلاقيتاش مساوي با نابودي حرفهاي او خواهد بود. بنابراين به طور طبيعي هميشه زندگياي توام با استرس و اضطراب خواهد داشت. نگراني در مورد اينکه آيا کارش مورد قبول مردم قرار ميگيرد؟ استرس و اضطرابِ هميشه خوب بودن و هميشه معروف بودن به تدريج سلامت رواني او را به خطر مياندازد و کمکم روي جسم او نيز تاثير گذاشته و باعث ايجاد بيماريهاي قلبي عروقي خواهد شد و رشد ساير بيماريها بطئي مثل سرطان را هم تسريع خواهد کرد.
ترس از فراموشي
هنرمندان روحيه حساس و لطيفي دارند که البته لازمه کارشان است. بنابراين پس از شهرت، ترس از کنار گذاشته شدن و اينکه مردم ديگر آنها را دوست نداشته باشند يا فراموش کنند، همراه ايشان خواهد بود. همه ما خوب ميدانيم که هر هنرمندي دورهاي دارد و در اين دوره است که او اوج کارهاي هنري خود را به نمايش ميگذارد و شايد در سالهاي بعدي نتواند آن را تکرار کند و اين يک سير طبيعي است که ديگران جاي او را ميگيرند؛ کما اينکه او خود نيز جاي هنرمندان پيشين را گرفته. مساله اين است که آيا هنرمندان ما از لحاظ روحي و رواني آمادگي روبهرو شدن با اين مسايل را دارند يا نه؟ به طور مثال، هنرپيشهاي که در يک دهه، نفر اول بوده، جايزه گرفته و از او تقدير شده و همه جا مورد استقبال قرار گرفته، با بالا رفتن سن و آمدن چهرههاي جديد و بازيهاي تازه کمکم کنار گذاشته ميشود و مردم او را فراموش ميکنند. براي کسي که زماني مشهور و محبوب بوده پذيرش اين مساله طبيعتا آسان نيست و ضربه جبرانناپذيري به سلامت رواناش وارد ميشود که در پي آن، ممکن است گرفتار بيماريهايي مانند افسردگي و تبعات ناشي از آن بشود.
سبک زندگي
مساله ديگر سبک زندگي يک هنرمند است. بعضي از هنرمندان با خلق يک اثر هنري و يا يک بازي چشمگير و يا ساخت يک اثر بينظير يک شبه ره صد ساله را ميروند. مشهور، پولدار و محبوب ميشوند. اما آيا همه آنها جنبه اين همه امتياز را دارند؟ آيا همه آنها از لحاظ رواني براي اين نوع زندگي آماده شدهاند؟ پاسخ، منفي است. بسياري از هنرمندان، مشاوران خوبي در کنار خود ندارند و وقتي پلههاي ترقي را طي ميکنند، کمکم کساني دورشان را ميگيرند که به قول معروف «مگسانند گرد شيريني» و رفيق روزهاي ثروت و شهرت. اين افراد ممکن است باعث انحراف و انحطاط يک هنرمند شوند. اين، چيزي است که مثلا در جامعه هنرپيشههاي غربي زياد ميبينيم: مصرف بيرويه الکل، مواد مخدر، سيگار، روابط جنسي بيپروا، سبک زندگي ناسالم، زندگي خانوادگي آشفته، رسواييهاي اخلاقي و جنجالهاي مطبوعاتي که همه و همه چنان فشاري بر جسم و روح فرد وارد ميکند که باعث زوال او ميشود. در همين چند ماه اخير شاهد مرگ چندين هاليوودي مشهور بوديم؛ از جمله پاتريک سوئيزي (بازيگر فيلم روح) که در اثر مصرف بيرويه الکل به سرطان پانکراس مبتلا شدو مايکل جکسون، خواننده مشهور، که بر اثر مصرف بيش از حد پروپوفول، جان خود را از دست داد.
نداشتن امنيت شغلي و اقتصادي
مورد ديگر که ميتوان به آن اشاره کرد، امنيت مالي و شغلي است. البته اين مساله در برخي کشورها تا حد زيادي حل شده است و آنها واقعا به هنرمند و اثر هنري او ارزش مينهند اما برخي هنرمندان ما به خصوص شاعران، نقاشان و موسيقيدانان امنيت مالي ندارند و کسي از آنها حمايت نميکند. تا زماني که بتوانند کار کنند، اگر آثارشان مورد استقبال قرار بگيرد و گمنام نمانند، درآمدي دارند اما بعد از آن و براي سنين کهولت معمولا آن طور که شايسته ايشان است از آنها حمايت نميشود و درآمد حاصل از کارشان هم آنقدر نيست که بتواند پشتوانهاي براي روزهاي پيريشان باشد.
جدول عمر هنرمندان |
نام | حرفه | تولد/ فوت | عمر | علت |
جلال آلاحمد | نويسنده | 12 آذر 1302/ 18 شهريور 1348 | 46 | نامعلوم |
مهدي سحابي | مترجم، نقاش | 1323/ آبان 1388 | 66 | سکته قلبي |
امير قويدل | کارگردان و فيلمنامهنويس | 1فروردين 1326/ 17 آبان 1388 | 62 | بيماري کبدي |
نيکو خردمند | بازيگر | 1311/1388 | 77 | بيماري قلبي |
اسماعيل داورفر | بازيگر | 1311/1387 | 76 | سکته قلبي |
احمد آقالو | بازيگر | 1328/1387 | 59 | سرطان مغز استخوان |
اردشير محصص | کاريکاتوريست و طراح | 1317/1387 | 70 | سکته قلبي |
فريدون مشيري | شاعر | 30شهريور 1305/1379 | 74 | کهولت |
ناصر عبدالهي | خواننده | 10دي 1349/ 29 آذر 1385 | 37 | نارسايي کليه |
مهدي اخوانثالث | شاعر | اسفند 1307/4 شهريور 1369 | 62 | نامعلوم |
احمد شاملو | شاعر | 21آذر 1304/2 مرداد 1379 | 75 | ابتلا به قند |
احمد محمود | نويسنده | 4دي 1310/12 مهر 1381 | 71 | بيماري ريوي |
اسماعيل فصيح | نويسنده و مترجم | 2اسفند 1313/25 تير 1388 | 75 | مشکل عروق مغزي |
بابک بيات | آهنگساز | 1325/1385 | 60 | بيماري کبدي |
بيژن نجدي | نويسنده و شاعر | 24آبان1320/ 3 شهريور 1376 | 56 | سرطان ريه |
تقي مدرسي | نويسنده | 1311/1376 | 65 | سرطان |
داود اسدي | بازيگر | 1348/1387 | 38 | ايست قلبي |
منوچهر احترامي | نويسنده کودک | 1320/ بهمن 1387 | 67 | ايست قلبي |
پرويز مشکاتيان | موسيقيدان | ارديبهشت 1324/ 30 شهريور 1388 | 64 | ايست قلبي |
رسول ملاقليپور | کارگردان | شهريور 1334/اسفند 1385 | 51 | سکته قلبي |
عمران صلاحي | شاعر و طنزپرداز | اسفند 1325/مهر 1385 | 60 | ايست قلبي |
قيصر امينپور | شاعر | ارديبهشت 1338/ آبان 1386 | 48 | ايست قلبي |
عباس کاتوزيان | نقاش | 1322/1387 | 65 | ايست قلبي |
خسرو شکيبايي | بازيگر | 1323/1387 | 64 | ايست قلبي |
محمدعلي جمالزاده | نويسنده | 23دي 1274/7 آبان 1376 | 102 | کهولت |
نادر ابراهيمي | نويسنده | 14فروردين 1319/16 خرداد 1387 | 72 | بيماري |
صمد بهرنگي | نويسنده | 2تير 1318/9 شهريور 1347 | 29 | غرق شدن |
پروين اعتصامي | شاعر | 1285/1320 | 35 | بيماري حصبه |
محمدتقي بهار | شاعر- روزنامهنگار | 17آذر 1265/1 ارديبهشت 1330 | 65 | نامعلوم |
مسعود رسام | کارگردان و تهيه کننده | 1336/1388 | 52 | سرطان خون |
فروغ فرخزاد | شاعر | 1313/1345 | 32 | تصادف |
منوچهر آتشي | شاعر | 2مهر 1310/ 29 آبان 1384 | 74 | ايست قلبي |
کيومرث صابري فومني | طنزپرداز | شهريور 1320/ 11 ارديبهشت 1383 | 63 | سرطان خون |
رضا ارحامصدر | کمدين | 1302/ آذر 1387 | 85 | کهولت |
جمشيد اسماعيلخاني | بازيگر | 1329/1381 | 52 | عارضه قلبي |
منوچهر نوذري | مجري | 1315/1384 | 69 | بيماري ريوي و عفونت کليه |
فرامرز باپور | موسيقيدان | 1311/1388 | 77 | ايست قلبي و مشکل تنفسي |
حسين پناهي | بازيگر و شاعر | 1355/ مرداد1383 | 49 | ايست قلبي |
و سرانجام اين که...
بنابر ضرورياتي که در ابتدا براي داشتن عمري طولاني گفته شد، هنرمندان فشار رواني زيادي را تحمل ميکنند که اين خود، بزرگترين عامل براي کوتاه شدن عمر است. شرايط کاري آنها سخت است. به شايستگي از آنها تقدير و تشکر و حمايت نميشود و هر از گاه ممکن است مورد بيمهري طرفداران و مردم و مسوولين قرار بگيرند. امنيت مالي و شغلي ندارند و متاسفانه ممکن است به زندگياي رو بياورند که باعث نابودي جسمشان شده و دهها بيماري به همراه داشته باشد. در پاسخ به اين پرسش که «آيا هنرمندان عمر کوتاهتري دارند؟» مدرک اثباتشده و آمار دقيقي وجود ندارد. ما نميتوانيم با قاطعيت بگوييم که هنرمند بودن عمر را کم ميکند؛ ولي ميتوان گفت که نوع زندگي و راههايي که يک هنرمند در طول زندگي برميگزيند در مدت عمر او قطعا تاثير دارد. چه بسا که براي بقيه مردم هم شرايط ذکر شده وجود داشته باشد و آنها نيز در زندگي با مسايل زيادي روبهرو ميشوند که ممکن است ايشان را از پا در آورد اما زندگي يک هنرمند در برابر ديد همگان قرار دارد و همه مردم زندگي او را دنبال ميکنند. بنابراين سبک زندگي، رفتار و کردار و طول عمر يک هنرمند از نظر کسي مخفي نخواهد ماند و اين زير ذرهبين بودن، استرس فوقالعادهاي به آنها وارد ميکند.
منبع : www.salamat.com
منبع:/ج
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}